Mazury 2014 Dzień I

Czwartek, 31 lipca 2014 · dodano: 26.08.2014 | Komentarze 1

Jeden wielki spontan, tak można nazwać całą wyprawę. W tym roku już rozmawialiśmy o Mazurach podczas wspólnych wypadów, był to jeden z priorytetów Andrzeja, ja z Mariuszem i Danielem raczej nie liczyliśmy, że w tym roku tam się wybierzemy, ale Andrzej nie pozwalał nam zapomnieć o jego marzeniu :)

Po tym jak wrócę z bieszczadzkiej pielgrzymki, mieliśmy we czterech wybrać się na Jurę Krakowsko-Częstochowską, ale w trakcie wszystko się pozmieniało i jeszcze przed powrotem z Bieszczad wiedziałem, że na Jurę nie jedziemy. Dlatego wrócił pomysł Mazur, po powrocie z pielgrzymki trochę się ogarnąłem, policzyłem kasę i postanowiłem, że jadę z Andrzejem. Niestety, tylko we dwóch.


Ostateczną decyzje o wyjeździe podjęliśmy we wtorek, w czwartek byliśmy już gotowi do drogi.

Ja z Zaklikowa wyjechałem koło 6:00, podobnie jak Andrzej z Sandomierza. Umówiliśmy się na 7:00 w Kosinie, ale przez prom, na który Andrzej musiał trochę czekać, spotkaliśmy się dopiero koło 8:00. Ale nigdzie nam się nie spieszyło, nie mieliśmy wyznaczonych konkretnie noclegów, także jechaliśmy, aby przed siebie i aby na północ o resztę się nie martwiliśmy. 

Dzień zapowiadał się na upalny. Już o 9:00 grzało niesamowicie, ale jechało się super, bo prawie cały czas mieliśmy z wiatrem, więc nie wiadomo kiedy minęliśmy Opole Lubelskie. Przejechaliśmy już trochę km, więc zatrzymaliśmy się na chwilę. Na kawę, colę i karpia :)
Dalsza droga do Puław zleciała bardzo szybko, już po 12:00 jechaliśmy ścieżką rowerową wzdłuż Wisły z Bochotnicy do Puław.

Grzało tak bardzo, że postanowiliśmy przeczekać upał i rozbiliśmy się pod jedną z wiat. Szybko pojechałem po jakieś zakupy i po małym objedzie rozpoczęliśmy leżakowanie, które trwało, aż do 16:00. Wtedy zrobiło już się trochę chłodniej, więc ruszyliśmy dalej. Omijając Dęblin kierowaliśmy się na Ryki. Potem wjechaliśmy na chwilę DK 17 prowadzącą do Warszawy i zaraz odbiliśmy na Żelechów i Stoczek Łukawski.

Robiło się coraz bardziej ciemno, a nas zaczęły gonić burzowe chmury. Zrobiliśmy mały postój w Kłoczewie i pomimo, że robiło się groźnie, postanowiliśmy przejechać, jeszcze 13 km i poszukać noclegu dopiero w Żelechowie. Udało się dojechać, choć po drodze delikatnie nas zmoczył deszcz, ale na miejscu już nie padało, tylko ciągle z południa nadciągały czarne chmury.

Nocleg znaleźć było w Żelechowie ciężko, także staliśmy pod spożywczakiem i się zastanawialiśmy co zrobić. Co chwila jakiś miejscowy nawet coś doradził, ale wskazówki były mało pomocne. Do czasu, aż nie przyjechała pewna Pani Beata, z 3-miesięcznym Stasiem w nosidełku :) Przejęła się naszym losem i postanowiła pomóc, najpierw pojechała z nami do znajomych, u których była szansa na rozbicie namiotu, jednak ci nie bardzo chcieli się na to zgodzić, bo bali się, że może coś nam się stać podczas burzy. Pani Beata postanowiła, że w takim razie weźmie nas do siebie. Z tym, że musieliśmy jechać za nią jakieś 4km do miejscowości Letnisko pod Żelechowem gdzie mieszkała. Jechaliśmy, więc za nią jak szaleni, bo dookoła już grzmiało i błyskało się na dobre.

Udało się dojechać, zaraz potem rozpadało się, ale my byliśmy już pod dachem. Dalej to co nas spotkało nie da się opisać, pani Beata jak i jej rodzina przyjęli nas niezwykle serdecznie, naprawdę z taką gościnnością i serdecznością jeszcze się nie spotkałem. Zjedliśmy przepyszną kolacje i długo rozmawialiśmy i moglibyśmy do rana, ale trzeba było się wyspać.

Dziękujemy jeszcze raz za super przyjęcie.

Zaraz ruszam, jak do tej pory to chyba na wyprawę życia :)


Już w Kosinie, czekam na Andrzeja


Lepiej późno niż wcale, jest :)


Maszynka Andrzeja budzi podziw


Piejmy coś w Józefowie, już grzeje niesamowicie


Tu już za Opolem, kawa, cola i ...


.. karpik


Joł


Dojechaliśmy do Puław, jemy i idziemy spać :)








Tu nocowały nasze bajki

Kategoria 150<, Mazury 2014