Dzień piąty. Dzisiaj jedziemy do Komańczy. "Odpoczynek" każdemu się przydał, bo przed nami najtrudniejsze etapy, a do tego pogoda się całkiem załamała. Już wieczorem zaczęło kropić, a w nocy rozpadało się na dobre i już nie przestało, a jechać trzeba było.

Ale właśnie, dzisiejszy dzień będzie na pewno nowym doświadczeniem, bo na 100 % w innej sytuacji nie wybrałbym się w taki dzień jak dzisiaj, żeby pokonać tak trudną trasę i przy takiej pogodzie, a tak nie zapomnę tego dnia bardzo długo.

Po modlitwie i śniadaniu ruszamy, niektórzy uszczelnieni od stóp do głów z nadzieją, że nie zmokną inni pogodzeni z losem. Ale faktycznie 11 km wystarczyło, żeby nawet płetwonurek zdążył przemoknąć. Po tych 11 kilometrach dojechaliśmy do Ustrzyk Górnych, gdzie zostaliśmy na Mszy św. Był to okazja żeby trochę wyschną i się zagrzać, ale także, żeby znaleźć jakieś dodatkowe siły i motywację do dalszej drogi. Po Eucharystii mieliśmy jeszcze chwilę, żeby się przygotować. Najchętniej to nikt by się stąd nie ruszył na krok, ale w końcu trzeba było ruszyć.

A przed nami podjazd z Ustrzyk Górnych /650 m n.p.m./ przez Przełęcz Wyżniańską /854 m n.p.m./ do Przełęczy Wyżniej /872 m n.p.m. te etapy pokonywaliśmy indywidualnie. Po kilkuset metrach już deszcz nie przeszkadzał, właściwie to sam nie wiem o czym wtedy myślałem, po prostu jechało się... 10 km/h, ale do przodu, zawsze te parę metrów. Pokonaliśmy góry, wszyscy którzy tego dnia siedli na rowery dali radę.

Potem czekał nas szaleńczy zjazd, również indywidualnie, 16 km pokonaliśmy w niecałe 30 min. Na końcu podjazd i postój w karczmie Brzeźniak gdzie zatrzymaliśmy się na obiedzie. Spędziliśmy tu dobrą godzinę, ale każdy chciał już znaleźć się na miejscu i przebrać w suche rzeczy. Kolejne kilometry już trochę łatwiejsze, a ostatni 20 km etap to już praktycznie sam zjazd.

Po dojechaniu do Komańczy jakby zaczęło się przejaśniać, ale dalej coś kropiło. Zanim dotarliśmy na nocleg odwiedziliśmy miejsce w Komańczy, którego nie można ominąć - klasztor s. Nazaretanek, położony na jednym ze wzgórz Komańczy, do którego prowadzi niezwykle stromy podjazd. To właśnie tu internowany był ks. kard. Stefan Wyszyński. Po krótkiej prelekcji zwiedziliśmy muzeum, które znajduje się w klasztorze.

Dopiero potem zjechaliśmy znowu w dół, żeby udać się do oddalonej o jakieś 3 km szkoły podstawowej w Komańczy w której dzisiaj mieliśmy nocować. Pierwsze co to zrzuciliśmy z siebie mokre rzeczy, szybki prysznic i udaliśmy się na kolację. Deszcz jakby trochę odpuścił, więc wolny czas można było wykorzystać na doprowadzenie rowerów do porządku, choć prognozy na jutro nie były lepsze.
Dzisiaj najbardziej ucierpiały hamulce, u mnie prawie starł się cały tył, ale to nie był tylko mój problem. Przed wyjazdem nie brałem opcji, że mogą przydać się zapasowe klocki, ale teraz już będę przygotowany.

Wieczorem zaplanowane było wyjście w góry, ale pogodo popsuła plany, więc wszyscy spotkaliśmy się w świetlicy. Czas upłyną bardzo miło na wspólnych opowieściach, a także była to okazja żeby bliżej się poznać, bo co roku dołączają do nas co raz to nowe twarze.

Jutro zapowiadają się kolejne kilometry w deszczu i po górach, ale już jesteśmy zaprawieni, więc nic nam nie jest straszne :)

Nasz apartament 6 - osobowy, łóżka wygodne, ale trochę mało miejsca jak dla 6 chłopa


Tego nie chcę komentować :)




Msza w Ustrzykach Górnych


Na zewnątrz lepiej nie wychodzić








Ostatni postój dalej pada


Już w Komańczy u ss. Nazaretanek










Reperere


A to ekskluzywne pokoje na poddaszu

Dzień drugi rozpoczęliśmy od Eucharystii w Bazylice. W dalszą drogę udało się wyruszyć idealnie z planem. Ponieważ, każdy kilometr, przystanek mieliśmy dokładnie rozpisany, każda minuta była cenna. Komuś nie bardzo może to się podobać, ale nie ma innego wyjścia, żeby dojechać i być w umówionych miejscach o czasie, trzeba było trzymać się rozpiski. Później im większe były górki, okazało się, że wcale nie potrzebujemy, aż tyle czasu na podjazdy, dlatego zaoszczędzony czas można było przeznaczyć na dłuższy odpoczynek.

Pierwsze km spokojne, jeszcze cały czas płasko, ale dzisiaj przed nami zaczynały się już poważniejsze wzniesienia, które przyszło nam pokonywać w upale. Drugi etap do Pruchnika również zaczął się nie pozornie, ale już po kilku kilometrach doskonale było widać, że w niziny nie jedziemy. Kolejne wzniesienia, czasami nawet 10% pokonywaliśmy jednak bardzo sprawnie i na drugim postoju byliśmy nawet przed czasem, ale to bardzo dobrze, bo przed nami był do pokonania pierwszy z trzech dzisiejszych poważnych podjazdów.

Na górę każdy wjeżdżał indywidualnie, za Pruchnikiem zaczął rozpościerać się piękny krajobraz Pogórza Przemysko-Dynowskiego i tym samy coraz piękniejsze widoki. Momentami było bardzo ciężko, ale nikt się nie poddawał.

Dalej po zjechaniu z góry jechaliśmy wzdłuż Sanu, niemal samym brzegiem. Teren tu jest niezwykle pofałdowany, ale jeżeli się dobrze rozpędzi to można pokonać ten odcinek bez wysiłku. Na samym końcu tego pagórkowatego odcinka czeka na nas przeprawa przez San kładką. Tak dojeżdżamy do ostatniego postoju i do drugiego już dzisiaj poważnego wzniesienia za Birczą. Parę kilometrów trzeba było się pomęczyć, ale potem czekał nas już prawie tylko 15 kilometrowy zjazd, aż do samych Huwnik, a konkretnie miejscowego DPS, gdzie nocowaliśmy.

Na dzisiaj nie był to jeszcze koniec wrażeń. Po rozlokowaniu się w domkach i obiadokolacji koło 20:00 wszyscy mieliśmy się spotkać przy Sanktuarium w Kalwarii Pacławskiej. Sposób w jaki tam się dostaniemy był dowolny, ale zdecydowana większość wybrała rower, niż pieszą wędrówkę, bo choć podjazd jest niezwykle stromy to ma tylko 2 km.

Po dotarciu na górę poczekaliśmy na zakończenie Mszy św. która rozpoczynała Franciszkańskie Spotkanie Młodych. Zaraz po Eucharystii rozpoczął się koncert, w którym też chwile uczestniczyliśmy.

Idziemy na poranną Mszę

Pierwszy podjazd dzisiaj


Fotoreporterzy jak na profesjonalnym wyścigu


Postój w Heluszu po pokonaniu sporego podjazdu










Peleton się trochę rozciągnął


My już Kończugę żegnamy




Widoki były takie, no że, aż nie wypadała nie robić zdjęć, a Ty Marcin się odwróć :)
















To nie San Fransisco :(


to tylko kładka na rz. San, ale podobna :)























Nie było asfalta cały czas




Cały czas z góry do Huwnik


Najstarsza cerkiew obronna w Polsce - Posada Rybotycka


Super tereny, a do tego świetna pogoda








Kolacja




Nasze chałupy


Przed nami ostatni dzisiaj podjazd, prawie 2 km, max 20%



Już na samej górze, totalnie wyczerpani








Wieczorny koncert